Το 1826 η Ελληνική Επανάσταση παράπαιε. Στην Πελοπόννησο ο Ιμπραήμ, κυριολεκτικά, αλώνιζε, με τον Κολοκοτρώνη να προσπαθεί απεγνωσμένα να τον αναχαιτίσει. Στη Ρούμελη επίσης η κατάσταση ήταν τραγική. Το ηρωικό Μεσολόγγι είχε πέσει και ο Κιουταχής πολιορκούσε, πλέον, και την Αθήνα.

Αν κάποιος ακολουθήσει τη γραμμή της Ιεράς Οδού, της αρχαίας εκείνης οδικής αρτηρίας που οι λατρευτές των Ελευσινίων Μυστηρίων έπαιρναν μία φορά τον χρόνο με τις δάδες στα χέρια, θα φτάσει σε… δάσος. Την εποχή της Αθήνας του Περικλή, βεβαίως –αλλά και πολύ αργότερα– γύρω από το πέρασμα υπήρχε άγρια φύση με πλούσιο κυνήγι· σήμερα αντιθέτως στη δεξιά «όχθη» του δρόμου βρίσκεται ο ακρότατος δήμος της δυτικής πλευράς της πρωτεύουσας: το Χαϊδάρι.

Τέλος στην κυκλοφοριακή συμφόρηση σε βασικούς οδικούς άξονες της Αθήνας θα σηματοδοτήσει το νέο μεγάλο έργο που βρίσκεται ένα βήμα πριν τη δημοπράτηση.

Η επιβεβαίωση της ύπαρξης της Αρχαίας Ιεράς Οδού στο Δαφνί και την Αφαία ενισχύει την θέση του Χαϊδαρίου στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη ως τόπο πολιτιστικού, αλλά και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος.

Η Ιερά οδός ήταν κατά την αρχαιότητα ο δρόμος που ένωνε την πόλη των Αθηνών με την Ελευσίνα και το Θριάσιο Πεδίο, στο οποίο μία φορά το χρόνο τελούνταν τα περίφημα Ελευσίνια μυστήρια.